Siostry szarytki (oficjalnie siostry Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo) prowadziły w Kurozwękach przytułek dla starców, ochronkę i zakład wychowawczy oraz szpital. Późnym latem 1944 roku Kurozwęki znalazły się na linii frontu przyczółka sandomierskiego. W klasztorze zakwaterował się sztab niemiecki, wyposażony w radiostację. Wokół płonęły domy i stodoły ze zgromadzonym zbożem. Mieszkancy przytułku ukrywali się w piwnicach.
15 sierpnia 1944 r. Kurozwęki zajęli Rosjanie. Zarządzono wysiedlenie ludności w całym pasie przyfrontowym. Od 19 września wywożono wszystkich: dzieci i starców wraz z opiekującymi się nimi siostrami a także inwentarz żywy i martwy. Punkt zatrzymania dla ludzi z Kurozwęk był wyznaczony w Wiązownicy. Pierwszą noc spędzili pod gołym niebem, a następne w szkole na Grobli w 2 izbach lekcyjnych. W tym czasie zmarły dwie staruszki. Posiłki gotowane były na podwórzu pod gołym niebem, często na deszczu i wietrze. Po miesiącu wysiedleńcy zostali przeniesieni do nadleśniczówki w Pałacu Dzięki, gdzie warunki lokalowe były dużo lepsze. Dzieci z Kurozwęk uczęszczały do szkoły na Grobli.
To jeszcze jeden ciekawy epizod z życia szkoły.
Szpital dla ubogich w Kurozwękach ufundowała w 1844 roku w budynkach poklasztornych Anastazja z Rudnickich Sołtykowa (1787-1856). Opiekę nad chorymi, ubogimi i bezdomnymi Anastazja powierzyła zakonnicom ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego a Paulo. Szpital został potem rozbudowany przez Pawła Popiela (1807-1892).
W czasie powstania styczniowego był tu szpital polowy na kilkadziesiąt łóżek. Na podstawie wpisów w księgach metrykalnych zgonów wynika, że zmarło tu od ran ponad 58 powstańców. Pracował tu przez jakiś czas znany staszowski lekarz Melchior Dowgiałło, który zginął w 1863 roku po bitwie w Jurkowicach, zastrzelony przez Moskali.
Dzisiaj w Kurozwękach nadal funkcjonuje Dom Pomocy Społecznej Zgromadzenia SS. Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo i Zakład Opiekuńczo-Leczniczy również prowadzony przez siostry.
Wspomnienia jednej sióstr szarytek wg R. Szklanego na FB.
Na stronie tytułowej Pałac w Kurozwękach autorstwa W. Gersona z 1850 roku.
